Τα νεογιλά δόντια αποτελούν χρονολογικά τη δεύτερη πηγή λήψης βλαστοκυττάρων, µε πρώτη το αίµα του πλακούντα. Ο πολφός των νεογιλών δοντιών και των σωφρονιστήρων περιέχει µεσεγχυµατικού τύπου βλαστοκύτταρα και ένα σηµαντικό τύπο βλαστοκυττάρων που έχουν κοινή προέλευση µε το νευρικό ιστό. Ο πληθυσµός αυτός αποτελεί το 5% του συνολικού αριθµού των βλαστοκυττάρων του πολφού. Αν και ο αριθµός των βλαστοκυττάρων ανά νεογιλό δόντι είναι µικρός, σε σύγκριση µε άλλες πηγές, εντούτοις η κοινή προέλευσή τους µε το νευρικό σύστηµα τα κάνει ιδιαίτερα πολύτιµα. Η έντονη ικανότητα κυτταρικού πολλαπλασιασµού τούς δίνει τα ίδια πλεονεκτήµατα µε ανάλογα βλαστοκύτταρα που προέρχονται από άλλες πηγές στις περιπτώσεις που επιδιώκουµε κυτταρικές θεραπείες οργάνων µεσεγχυµατικής προέλευσης. Οι σωφρονιστήρες περιέχουν την ίδια ποιότητα βλαστοκυττάρων µε τα νεογιλά δόντια και, εάν είναι έγκλειστοι, τα βλαστοκύτταρα θεωρούνται πλέον αρχέγονα. Η ύπαρξη τερηδόνας καθιστά το δόντι ακατάλληλο για λήψη βλαστοκυττάρων.

Νεότερες έρευνες έδειξαν ότι τα βλαστοκύτταρα του δοντιού έχουν περισσότερες δυνατότητες από αντίστοιχα που προέρχονται από το µυελό των οστών.

Ετσι σήµερα σε κλινικό ή προκλινικό στάδιο χρησιµοποιούνται για τη διόρθωση παθήσεων του σκελετού, όπως της νέκρωσης της κεφαλής του µηριαίου, των συγγενών οστικών ελλειµµάτων και των καταγµάτων.

Η νέκρωση της κεφαλής του µηριαίου συναντάται σε παιδιά και ενήλικες και καταλήγει σε χρόνια αναπηρία µετά από σειρά τραυµατικών χειρουργικών επεµβάσεων. Η χορήγηση βλαστοκυττάρων του δοντιού στην κεφαλή του πάσχοντος µηριαίου οδηγεί σε ανάπλαση της κεφαλής και περιορισµό της οστικής βλάβης. Η ενδοοστική χορήγηση βλαστοκυττάρων του δοντιού στις περιπτώσεις ελλειµµάτων ή µεγάλων καταγµάτων οδήγησε σε ταχύτερη και πληρέστερη αποκατάσταση. Τα βλαστοκύτταρα του δοντιού χρησιµοποιούνται σε συνδυασµό µε οστικά εµφυτεύµατα για να βελτιώσουν τη στερεότητα των οστών της γνάθου και επίσης µπορούν να επαναφέρουν τη λειτουργικότητα του πολφού των απονευρωµένων δοντιών.

Πρόσφατα ανακοινώθηκε βελτίωση της κλινικής εικόνας πειραµατόζωων που έπασχαν από µυϊκή δυστροφία τύπου Duchenne µε την ενδοφλέβια χορήγηση βλαστοκυττάρων του δοντιού. Η βελτίωση της κινητικότητας των πειραµατόζωων ήταν ανάλογη του αριθµού των βλαστοκυττάρων που χορηγήθηκαν και του αριθµού των χορηγήσεων. Η έγχυσή τους στην περιοχή του εµφράγµατος του µυοκαρδίου βελτίωσε τη λειτουργία της καρδιάς στα πειραµατόζωα.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα χρήση των βλαστοκυττάρων του δοντιού είναι η χρήση τους στη θεραπεία τραυµατισµών του κερατοειδούς. Μέχρι σήµερα η θεραπεία των τραυµατισµών του κερατοειδούς γινόταν µε τη χρήση µεσεγχυµατικών βλαστοκυττάρων του λιπώδους ιστού.

Φαίνεται λοιπόν ότι ανάλογες ιδιότητες διαθέτουν και τα βλαστοκύτταρα του δοντιού.

Οι τραυµατικές κακώσεις του εγκεφάλου και του νωτιαίου µυελού οδηγούν σε µόνιµες βαριές αναπηρίες. Κατά καιρούς έρχονται στο φως της δηµοσιότητας πειραµατικές µελέτες µε τη χρήση βλαστοκυττάρων εµβρυϊκού τύπου για την αποκατάσταση της παραπληγίας-τετραπληγίας, καµία όµως δεν προχώρησε τελικά σε εφαρµογή, επειδή τα κύτταρα αυτά δεν θεωρούνται ασφαλή. Τα βλαστοκύτταρα του δοντιού, αντίθετα, πληρούν τις προϋποθέσεις ασφαλούς και αποτελεσµατικής θεραπείας, αφενός µεν διότι δεν είναι εµβρυϊκού τύπου και αφετέρου επειδή περιέχουν τον ιδιαίτερο κυτταρικό πληθυσµό νευρικής προέλευσης. Ετσι πειραµατικές µελέτες στις κακώσεις του νωτιαίου µυελού, στις οποίες τοπικά χρησιµοποιήθηκαν βλαστοκύτταρα του δοντιού, έδειξαν µεγαλύτερης έκτασης διατήρηση της ιστολογικής του δοµής και βελτίωση της κινητικότητας των άκρων. Τα αποτελέσµατα αυτά, αν και βρίσκονται σε αρχικά στάδια, θεωρούνται ικανοποιητικά και επιδέχονται περαιτέρω βελτίωση.