Η λήψη αντιβιοτικών τον μήνα πριν από την έναρξη της ανοσοθεραπείας μειώνει δραματικά τις πιθανότητες επιβίωσης του ασθενούς με καρκίνο, σύμφωνα με μια μικρή αλλά πρωτοποριακή μελέτη.

Οι επιστήμονες στο Imperial College του Λονδίνου πιστεύουν ότι τα αντιβιοτικά καταστρέφουν τα βακτήρια στο έντερο, γεγονός που αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτό φαίνεται να καθιστά λιγότερο πιθανό τα ανοσοθεραπευτικά φάρμακα να ενισχύσουν την ικανότητα του σώματος να καταπολεμά τον καρκίνο.

Στη μελέτη τους σε περίπου 200 ασθενείς με καρκίνο σε δύο νοσοκομεία του NHS, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτοί που είχαν πάρει αντιβιοτικά ευρέος φάσματος για μικρό χρονικό διάστημα, συνήθως για κοινά προβλήματα όπως οι αναπνευστικές λοιμώξεις, επέζησαν για ένα μέσο διάστημα δύο μηνών μετά την ανοσοθεραπεία, σε σύγκριση με τους 26 μήνες που επέζησαν όσοι δεν είχαν πάρει αντιβιοτικά.

Η ουσιαστική διαφορά στην επιβίωση και οι σαφείς ενδείξεις από τις αξονικές τομογραφίες ότι οι όγκοι αναπτύσσονται πιο γρήγορα σε όσους έχουν πάρει αντιβιοτικά, οδήγησε τους ερευνητές να ζητήσουν επειγόντως να εργαστούν πάνω στο πώς θα καθοδηγήσουν τους γιατρούς.

«Τα αντιβιοτικά καταστρέφουν σαφώς ένα κομμάτι του μικροβιώματος του εντέρου», δήλωσε ο Dr David Pinato, από το τμήμα χειρουργικών επεμβάσεων και καρκίνου του ICL, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Jama Oncology. «Εάν έχετε καλό μικροβίωμα, έχετε περισσότερες πιθανότητες να έχετε εκπαιδεύσει το ανοσοποιητικό σας σύστημα για να καταπολεμήσετε καλύτερα τον καρκίνο».

Τα αποτελέσματα ήταν τα ίδια ανεξάρτητα από το είδος των αντιβιοτικών που είχαν συνταγογραφηθεί στους ασθενείς ή τον τύπο καρκίνου από τον οποίο έπασχαν. Σε καρκίνο του πνεύμονα, όπου οι λοιμώξεις στο στήθος είναι πιο συχνές, η μέση επιβίωση ήταν 2,5 μήνες σε εκείνους που είχαν λάβει αντιβιοτικά πριν ξεκινήσουν τα ανοσοθεραπευτικά φάρμακα, γνωστά ως αναστολείς των σημείων ελέγχου, έναντι 26 μηνών σε εκείνους που δεν είχαν λάβει αντιβιοτικά. Στο μελάνωμα ήταν 3,9 έναντι 14 μηνών, και σε άλλους όγκους πέντε εβδομάδες έναντι 11 μηνών.

Οι ασθενείς που είχαν πάρει αντιβιοτικά δεν ήταν ιδιαίτερα άρρωστοι. Δεν είχαν εισαχθεί στο νοσοκομείο, αλλά συνήθως τα έλαβαν για πέντε έως επτά ημέρες ως εξωτερικοί ασθενείς. Είναι σημαντικό ότι τα αποτελέσματα και τα ποσοστά επιβίωσης των ασθενών που έλαβαν αντιβιοτικά ενώ ήταν σε ανοσοθεραπεία δεν επηρεάστηκαν.

Είναι ήδη γνωστό ότι κάποιοι άνθρωποι ανταποκρίνονται πολύ καλύτερα στην ανοσοθεραπεία από άλλους. Σε περίπου 20% ο καρκίνος εξαφανίζεται εντελώς και μπορεί να υπάρξουν ελπίδες για θεραπεία, αλλά άλλοι δεν τα πάνε καλά. Οι επιστήμονες και οι εμπορικές εταιρείες ψάχνουν το αίτιο, εξετάζοντας τον τύπο του όγκου και τα μοριακά χαρακτηριστικά του.

Ο Pinato υποστηρίζει ότι η ισχυρή διαπίστωση στη μικρή τους μελέτη ήταν απροσδόκητη. Άλλες μελέτες είχαν προτείνει διαφορετικούς παράγοντες που θα μπορούσαν να μειώσουν την επιβίωση, «αλλά αυτή η συσχέτιση φαίνεται να είναι αρκετά σταθερή», είπε.

Δεν είναι το μόνο αίτιο κακών αποτελεσμάτων ανοσοθεραπείας, αλλά οι συγγραφείς λένε ότι είναι επιτακτική ανάγκη να διεξαχθεί περισσότερη έρευνα για να διαπιστωθεί πόσο σημαντικός παράγοντας είναι.

«Είναι σημαντικό οι ασθενείς που χρειάζονται αντιβιοτικά για τη θεραπεία βακτηριακών λοιμώξεων να λαμβάνουν τα φάρμακα που χρειάζονται», δήλωσε ο Pinato. «Αλλά αυτά τα ευρήματα απαιτούν μεγαλύτερη προσοχή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων για ορισμένους ασθενείς. Θέτει ερωτήματα σχετικά με το αν χρειαζόμαστε υψηλότερο όριο για τη συνταγογράφηση αντιβιοτικών σε ασθενείς με καρκίνο που θα υποβληθούν σε ανοσοθεραπεία.»

Η υγειονομική υπηρεσία πιέζεται ήδη να χρησιμοποιεί αντιβιοτικά μόνο όταν είναι απαραίτητο, προκειμένου να διατηρηθεί η ισχύς τους στο να σκοτώνουν επικίνδυνα στελέχη βακτηριδίων, αποφεύγοντας την ανάπτυξη αντίστασης. «Αυτό πιθανώς προσθέτει ένα ακόμα επίπεδο πολυπλοκότητας στην ιδέα της διαχείρισης αντιβιοτικών», δήλωσε ο Pinato.

Τα ευρήματα προκαλούν επίσης ερωτήματα σχετικά με το αν η ενίσχυση του μικροβιώματος του εντέρου μπορεί να βοηθήσει το ανοσοποιητικό σύστημα να καταπολεμήσει τον καρκίνο, ένα ζήτημα που η ομάδα του ICL τώρα ελπίζει να διερευνήσει.

Συγγραφέας άρθρου: Sarah Boseley

Πηγή: The guardian