Ο τρόμος (τρεμούλα) έχει συνδεθεί με την νόσο Ρarkinson. Όμως όποιος τρέμει δεν πάσχει πάντα από νόσο Ρarkinson, αλλά μπορεί να πάσχει από πολλές άλλες παθολογίες. Βέβαια δεν είναι σπάνιο να χαρακτηρίζονται ως "παρκινσονικοί" ασθενείς που τρέμουν και να λαμβάνουν για χρόνια αντιπαρκινσονικά φάρμακα!

Η πιο συχνή αιτία τρόμου είναι ιδιοπαθής. Δηλ. δεν οφείλεται σε κάποιο παθολογικό αίτιο αλλά σε ιδιομορφία του ίδιου του οργανισμού. Συνεπώς υπάρχει σχεδόν πάντα κληρονομικότητα. Ο οικογενής τρόμος αρχικά είναι θέσεως (δηλ. εμφανίζεται όταν το χέρι βρίσκεται σε μια ορισμένη θέση) και μετά γίνεται ενεργείας (δηλ. εμφανίζεται όταν το χέρι κινείται). Στο 50% των περιπτώσεων αφορά και το κεφάλι.

Ακόμη, υπάρχει ο τρόμος της τρίτης ηλικίας ο οποίος συχνά συνδέεται με ισχαιμικές αλλοιώσεις του εγκεφάλου ή με εκφυλιστικές εγκεφαλοπάθειες.

Ο τρόμος της νόσου Ρarkinson έχει μικρότερη συχνότητα του ιδιοπαθούς (περίπου 4-6 Ηz) και είναι κυρίως θέσεως αλλά και ηρεμίας (όταν το χέρι είναι ήρεμο και ακίνητο).

Άλλες μορφές τρόμου είναι ο παρεγκεφαλιδικός (οφείλεται σε βλάβη του παρεγκεφαλιδικού συστήματος) ο οποίος είναι κυρίως ενεργείας αλλά και θέσεως. Ο τρόμος αυτός εμφανίζεται στην σκλήρυνση κατά πλάκας και σε άλλα νοσήματα του εγκεφάλου.

Ο τρόμος μπορεί να είναι δευτερογενής (δηλ. να είναι σύμπτωμα παθήσεων εκτός του εγκεφάλου) και να εμφανίζεται σε ηπατοπάθειες, ουραιμία και υπερθυρεοειδισμό.

Ακόμη, να είναι εκδήλωση τοξικής δράσης (λίθιο, βαρέα μέταλλα, αλκοόλ, β-αδρενεργικοί αγωνιστές).

Συνεπώς αν κάποιος τρέμει, καλό θα είναι να εξεταστεί από νευρολόγο ώστε να βρεθεί η σωστή αιτία και συνεπώς η σωστή φαρμακευτική αγωγή.