Η σύγχρονη ιατρική και η γιόγκα έχουν διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης και, κατ' επέκταση, αντιμετώπισης μιας ιατρικής κατάστασης. Η συμβατική ιατρική προσπαθεί πρώτα απ' όλα να κάνει μια διάγνωση. Μόλις γίνει αυτό, το επόμενο λογικό βήμα είναι να συνταγογραφηθεί η κατάλληλη θεραπεία. Ιδανικά, η θεραπεία αυτή δεν θα απαλύνει απλά τα συμπτώματα, αλλά θα δράσει στην βαθύτερη αιτία της κατάστασης. Αυτός είναι στην ουσία και ο σκοπός της ιατρικής, παρότι δεν επιτυγχάνεται πάντα.

Στη θεραπευτική γιόγκα ο δάσκαλος μαθαίνει να παρατηρεί τον κάθε μαθητή ξεχωριστά με προσοχή και φροντίδα και στη συνέχεια να σχηματίζει ένα σχέδιο δράσης, βασισμένο σε αυτά που είδε. Ακόμα κι αν δύο μαθητές έχουν ακριβώς το ίδιο πρόβλημα υγείας - ας πούμε άσθμα - ο δάσκαλος κάλλιστα μπορεί να προτείνει διαφορετική προσέγγιση για τον καθένα, η οποία θα βασίζεται στην υπόλοιπη ιατρική τους κατάσταση, στη φυσική τους κατάσταση, στο διαθέσιμο χρόνο που έχουν για πρακτική, στο πόσο καιρό κάνουν γιόγκα και σε αρκετούς άλλους παράγοντες.

Ένας καλός δάσκαλος πρέπει επίσης, να λάβει υπόψη του και το τι συμβαίνει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή στη ζωή των μαθητών του. Αν για παράδειγμα ο μαθητής αρρωστήσει με γρίπη, θα πρέπει να διαμορφωθεί το βασικό του πρόγραμμα με τέτοιο τρόπο ώστε να καλύψει την άμεση ανάγκη του και στη συνέχεια, όταν αναρρώσει, να συνεχίσει κανονικά την άσκησή του.

Η θεραπευτική γιόγκα δεν ασχολείται αποκλειστικά με τη διάγνωση, αλλά περισσότερο με το άτομο στο οποίο έχει γίνει η διάγνωση. Ακόμα και σε περιπτώσεις που η διάγνωση δεν είναι ξεκάθαρη και οι γιατροί δεν μπορούν να εξηγήσουν τα συμπτώματα, η γιόγκα μπορεί να φανεί χρήσιμη. Μέσω της παρατήρησης μπορεί να προσφέρει βοήθεια από εκεί που δεν θα το περίμενε κανείς. Για παράδειγμα, αν ένας μαθητής αναπνέει επιφανειακά και γρήγορα, η εκμάθηση μιας πιο ήρεμης και βαθιάς αναπνοής μπορεί να συντελέσει αποφασιστικά στην καταπράϋνση πολλών συμπτωμάτων.

Παρόμοια, η κακή στάση, η μυϊκή δυσκαμψία ή αδυναμία και η έλλειψη ισορροπίας μπορούν να βελτιωθούν με τη γιόγκα - κυρίως από τις άσανας (σωματικές ασκήσεις). Πολλοί μαθητές είναι πιθανό να ωφεληθούν από μια σταθερή πρακτική των παλινορθωτικών ασκήσεων, του θεραπευτικού οραματισμού ή του διαλογισμού. Για την ακρίβεια, έρευνες έχουν δείξει ότι ο διαλογισμός έχει πολλά ποσοστά επιτυχίας ανάμεσα στους ασθενείς με μη συγκεκριμένη διάγνωση.

Ένα πλεονέκτημα μερικών παραδοσιακών θεραπειών όπως η Αγιουρβέδα και η κινέζικη ιατρική είναι ότι μπορούν να διακρίνουν ανισορροπίες στον οργανισμό πριν αυτές εξελιχθούν σε ασθένεια. Έτσι μπορούν να προσφέρουν βοήθεια πολύ πριν χρειαστεί ή μπορεί να γίνει διάγνωση. Οι περισσότεροι δάσκαλοι της γιόγκα μπορούν να ωφεληθούν από τις γνώσεις της Αγιουρβέδα, αφού αυτή αποτελεί την «αδερφή επιστήμη» της γιόγκα.

Παρόλο που η γιόγκα μπορεί να βοηθήσει ένα μαθητή που δεν γνωρίζει ακριβώς ποια είναι η ιατρική του κατάσταση, είναι πάντα καλύτερα να γνωρίζουμε ποια είναι η διάγνωσή του. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί ο δάσκαλος να αποφύγει αντενδείξεις και να ξέρει τι να περιμένει. Όταν δεν υπάρχει διάγνωση ο δάσκαλος μπορεί να βασιστεί μόνο στην παρατήρηση και στο τι του λέει ο μαθητής του - με το ρίσκο να κάνει λάθος. Γι' αυτό καλύτερα να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και να ενδιαφερόμαστε μόνο για το καλό του μαθητή μας και όχι για να αποδείξουμε την ορθότητα του δικού μας τρόπου προσέγγισης.

Πηγή: www.yogaonline.gr